-
1 chodzić
глаг.• бродить• бывать• действовать• ездить• ехать• нападать• наступать• перейти• переходить• поводить• поехать• проезжать• происходить• пройти• проходить• слезать• спускаться• ступать• сходить• съездить• съезжать• ходить• шествовать* * *chodz|ić\chodzićę несов. 1. ходить;\chodzić do pracy ходить на работу; \chodzić na grzyby ходить по грибы (за грибами); \chodzić o kulach (na kulach) ходить на костылях; zegarek \chodzići punktualnie часы идут точно;
2. koło kogo-czego, za kim перен. ухаживать за кем-чем; заниматься кем-чем;● о со \chodzići? в чём дело?; о чём речь?;
\chodzići о... дело в том, что...; речь идёт о...;nieszczęścia (wypadki, przypadki) \chodzićą po ludziach погов. от несчастья никто не застрахован; грех да беда на кого не живёт
* * *chodzę несов.1) ходи́тьchodzić do pracy — ходи́ть на рабо́ту
chodzić na grzyby — ходи́ть по грибы́ (за гриба́ми)
chodzić o kulach (na kulach) — ходи́ть на костыля́х
zegarek chodzi punktualnie — часы́ иду́т то́чно
•- chodzi o…
- nieszczęścia chodzą po ludziach
- wypadki chodzą po ludziach
- przypadki chodzą po ludziach -
2 prośba
сущ.• запрос• заявка• заявление• инстанция• молитва• мольба• нужда• петиция• предложение• просьба• спрос• требование• ходатайство* * *prośb|a♀, мн. Р. próśb 1. просьба;zwolnić się z pracy na własną \prośbaę уволиться с работы по собственному желанию;
2. прошение ň;złożyć (wnieść) \prośbaę подать прошение;
● iść (chodzić) po \prośbaie идти (ходить) по миру, побираться+2. petycja
* * *ж, мн P próśb1) про́сьбаzwolnić się z pracy na własną prośbę — уво́литься с рабо́ты по со́бственному жела́нию
2) проше́ние n•- chodzić po prośbieSyn:petycja 2)
См. также в других словарях:
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
chodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chodzićdzę, chodzićdzi, chodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku i zwierzętach: poruszać się bez określonego kierunku za pomocą nóg w taki sposób, że jedna z nich (lub … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chodzić [iść, pójść] na żebry [po żebrach] — {{/stl 13}}{{stl 7}} żebrać, żyć z żebrania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeśli mnie zwolnią z pracy, przyjdzie mi chyba iść na żebry. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chodzić [stawać – stanąć] na uszach — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo starać się coś osiągnąć, próbować zrobić coś bardzo trudnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzili na uszach, żeby zdążyć na czas z oddaniem pracy. Stanę na uszach, a załatwię ci tę pracę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chodzić z głową w chmurach — {{/stl 13}}{{stl 7}} być oderwanym od rzeczywistości, roztargnionym; marzyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzisz z głową w chmurach, zamiast pomóc mi w znalezieniu jakiejś pracy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
praca — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogół świadomie wykonywanych czynności, podejmowanych działań, których celem jest wytworzenie określonych dóbr materialnych lub kulturalnych,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pieszo — «nie używając żadnego środka lokomocji, na własnych nogach; piechotą, na piechotę» Iść, pójść, udać się gdzieś pieszo. Chodzić do pracy, do szkoły pieszo. Przebyć część drogi pieszo … Słownik języka polskiego
na piechotę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bez korzystania z jakiegokolwiek środka lokomocji; pieszo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybrać się gdzieś na piechotę. Chodzić do pracy na piechotę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… … Słownik języka polskiego